So yn ysgol, nes i fethu un o gymwysterau Lefel A fi, ag oedd hwnna wedi dod a fi lawr bach. Er hyn, be dwi ‘di ‘neud yw cymryd Lefel A arall, cymryd o fyny i wneud dau flwyddyn mewn un a gweithio’n really galed tuag ato fo, fel ar ddiwedd y ddwy flynedd, dwi ar yr un lefel a phawb arall. Oedd o’n rhoi fi lawr. Oedd o’n upsetting. Ond er hyn, dwi ‘di gweithio’n really galed i weithio fo fyny a mynd o fanna. Mae ‘di bod yn really da.

Pryd bynnag oedd unrhyw un yn gofyn i fi be o’n i eisiau ‘neud pan o’n i’n tyfu fyny, fysan nhw wedyn yn dilyn hwnna hefo’r cwestiwn, ti’n mynd i fod yn gerddor fel dy dad? A ‘naeth hwnna really ‘neud yn sicr bod fi ddim eisiau bod yn gerddor fel fy nhad. Felly, pan o’n i’n symud ymlaen i edrych ar gyrfaoedd gwahanol neu gyrsiau gwahanol, oeddwn i’n sicr bod ni eisiau rhywbeth o’n i really eisiau trwy edrych ar gyrsiau gwahanol, neu unrhyw beth fel hynny. Nes i ffeindio y cwrs i fi, sef llenyddiaeth neu wleidyddiaeth.

Yn ysgol, o’n i’n gwybod bod fi ddim eisiau mynd i mewn i swydd tu ôl i ddesg. Oedd o ddim yn siwtio fi o gwbl. Felly, be nes i benderfynu ‘neud oedd mynd i’r awyr agored. Oedd o’n rhywbeth oedd yn siwtio fi. O’n i’n gallu bod yn uchel. O’n i’n gallu symud o gwmpas. O’n i’n gallu bod yn yr awyr agored. Ag oedd o’n grêt i be o’n i eisiau gwneud.

Os ‘ych chi’n sicr chi eisiau mynd i’r brifysgol, mae’n rhaid i chi edrych tu fas i’r brifysgol. Mae’n rhaid i chi edrych am yrfaoedd gwahanol, am brentisiaethau gwahanol. Ac wedyn, os ‘ych chi’n gwybod, na, dyw hwnna ddim i fi, chi’n gwybod chi really eisiau mynd i’r brifysgol.